نخستين معلمان، پيامبران الهي هستند که همواره کوشيدهاند بندگان خدا را از ناداني رها سازند. اسلام براي آموزش و پرورش اهميت ويژهاي قايل است. ازاينروست که خداوند در نخستين آيات سوره «علق»، نبي اکرم(ص) را با امر به خواندن مورد خطاب قرار ميدهد و به او يادآور ميشود که خداوند به وسيله «قلم» به انسان آنچه را نميدانست، آموخت. يا در نخستين آيه سوره «قلم» به قلم و آنچه مينگارد، سوگند ياد ميکند.
تعليم يعني آموزش دادن و تربيت يعني پرورش دادن. پيامبر اعظم(ص) ميفرمايد: «طَلَبُ العِلْمِ فريضهٌ عَلي کُلِّ مُسْلِمٍ و مُسْلِمَهٍ؛ کسب دانش بر هر مرد و زن مسلماني بايسته است.» و نيز «از گهواره تا گور دانش بجوييد.»[ همچنين: «گرسنهتر از همه مردم کسي است که در پي دانش ميرود و از همه مردم سيرتر کسي است که طالب آن نيست.» و در روايت ديگر: «دوست ندارم جوانان شما را جز در دو موقعيت ببينم: «يا دانشجو يا دانشمند. اگر جواني چنين نباشد، کوتاهي کرده است. اگر کوتاهي کند، تباه ميشود. اگر تباه شد، گنهکار است، و اگر گناه و نافرماني کند، سوگند به آنکه محمد(ص) را به حق، به پيامبري فرستاد، در آتش دوزخ جاي ميگيرد».
در مدينه روزي پيامبر اسلام(ص) وارد مسجد گرديد. چشمش به دو اجتماع افتاد که از دو دسته تشکيل شده بودند و هر دستهاي حلقهاي تشکيل داده و سرگرم بودند؛ يک دسته به عبادت و ذکر خدا، و دستهاي به تعليم و تعلم و ياد دادن و ياد گرفتن سرگرم و مشغول بودند. حضرت از ديدن هر دو دسته خرسند گرديد و به همراهانش فرمود: «اين هردو دسته کار نيک نموده و بر خير و سعادتند، ولي من براي دانا کردن و دانا شدن مردم فرستاده شدهام. پس خودش به طرف همان دسته که به تعليم و تعلم اشتغال داشتند، رفت و در حلقه آنان نشست.
نظرات شما عزیزان:
:: برچسبها:
امروز جمعه 29 آذر 1392,
|